“Ik heb echt zulke stomme collega’s!”, riep ze laatst uit. “Het bedrijf zelf is ook stom, ze snappen er echt niks van daar.” Ze werkte er nu een een aantal maanden, en al voor ze startte had ze twijfels. Het was verre van een droombaan, maar wel een verstandige keuze, zo redeneerde ze. Want: ze was toe aan een nieuwe stap, de baan werd goed betaald en ze kon werken in haar eigen vakgebied. Ze nam het besluit vanuit haar verstand. En het gevoel? Dat zou wel volgen…Daar ging het al mis.
Opgeven is geen optie
Ze begon zonder al te hoge verwachtingen, maar inmiddels rijdt ze elke dag met een bijna fysieke weerzin naar kantoor. Oeps! “Valt het tegen?”, vroeg ik. Dat kwam nog niet in de buurt van haar gevoel. Haar enorme creativiteit blijft het grootste deel van de tijd onbenut. Het is geen opgever, en dat maakt dat ze er überhaupt nog werkt. Maar inmiddels toch al met plannen om te vertrekken, net als een groot deel van haar stomme collega’s.
Te laat
Ze werken daar wel hard, maar het vertrouwen, de energie en de passie lijken ver te zoeken. Niet zo gek dat deze mensen ongelukkig zijn in hun werk. De resultaten blijven dan ook achter. “Degene die de organisatie aanstuurt gelooft er zelf eigenlijk ook al niet meer in”, vertelde ze mij. Nu ligt ze vaak wakker met zorgen over haar toekomst daar. De organisatie in je eentje veranderen is een utopie, is het voor haar en die ‘stomme collega’s’ eigenlijk al te laat?
Je gevoel negeren: de gevolgen
Allereerst is een slecht gevoel negeren bij je keuze voor een baan, of het minimaal overschreeuwen met je ratio, al geen goede start. Een functie kan op papier nog zo goed lijken en de financiën nog zo’n stabiele basis bieden aan je thuissituatie, als het niet klopt, dan komt dat vroeg of laat naar voren. Met alle gevolgen van dien. Niet alleen die slechte nachtrust, maar door lange dagen met tegenzin te werken holde haar gezondheid achteruit, en thuis is het ook niet echt meer gezellig. Wat nu?
(Brood)Nodig
Nog meer energie erin stoppen? De eerste tijd in een nieuwe baan is toch altijd onwennig? Werken met mensen die je nog niet kent; elkaar leren vertrouwen en ervaren wat je aan de ander hebt. Het begint allemaal met jezelf openstellen. Als je weinig tot niets van jezelf laat zien en je baan echt alleen als broodwinning beschouwt, dan geloof ik niet dat je ooit tot topprestaties komt. Tegelijkertijd: als de zachte kant van een organisatie niet op orde is, dan zullen blijvende resultaten er niet komen. Om dat te bereiken is een team niet een groep mensen die samen werkt, maar mensen die elkaar vertrouwen.
De organisatie
De rol van de organisatie hierin is het creëren van een omgeving waarin mensen zichzelf durven en mogen laten zien. Waarin ruimte is voor eigen initiatief en ideeën. En waar oprecht geluisterd wordt naar medewerkers, waar aandacht is voor werkgeluk dus. Maar waar ook de resultaten tellen en niet alleen de mate waarin de ego’s van leidinggevenden aan hun trekken komen.
Me, myself and I
Het grootste probleem leek me duidelijk: in deze organisatie vertrouwen de mensen elkaar niet. Zij zijn niet bezig met het behalen van een gezamenlijk doel. Hier vinden de meeste mensen slechts een ding belangrijk: zichzelf. Dat uit zich ook op andere manieren. Hoe het kantoor is ingericht; kaal en onpersoonlijk, hoe de mensen hun auto parkeren; hoezo wat plek overhouden voor een ander? En wat leuks met elkaar doen na werktijd? Alsjeblieft niet!
Vertrouw op je intuïtie
Het besef is er eindelijk. Vaak maak mensen in hun carrière dezelfde fouten keer op keer. Tot het een keer genoeg is. Hoog tijd voor verandering. Deze dame gaat stoppen met deze baan dus, haar gezondheid weer serieus nemen. En dan nadenken over de stappen om te komen waar ze wel wil zijn. Mijn advies: vertrouw bij het kiezen van je volgende baan wat meer op je intuïtie, dan kom je er wél!