‘Dit is de voicemail van…: spreek je bericht in na de piep…’ Nog altijd de strekking van veel voicemailberichten. De technologie stelt ons in staat elkaar op veel verschillende manieren te bereiken. Het gebruik van de voicemail vind ik hopeloos achterhaald. In dit blog deel ik waarom ik de voicemail in elk geval allang niet meer gebruik.
Antwoordapparaat
In de jaren 80 en 90 was het hip, aan je vaste telefoon een telefoonbeantwoorder koppelen. Was je niet thuis, dan was je toch bereikbaar en kon de beller zijn of haar belangrijke boodschap aan je kwijt. Als je thuiskwam knipperde het lampje en zo wist je dat er een bericht voor je was. Daarna volgden de apparaten met nummerherkenning. Zodat je ook meteen kon zien wie je gebeld had (in die tijd kende ik bijna alle nummers van mijn vrienden en familie nog uit mijn hoofd).
Omslachtig
Met de komst van de mobiele telefoon moest je natuurlijk ook bereikbaar blijven als je niet in de gelegenheid was een telefoongesprek aan te nemen. De voicemail was lange tijd in zwang, maar man wat een tijd kostte het! Eerst het nummer bellen waarop je je berichten kon afluisteren. Dan luisteren naar een bericht, al dan niet afgekapt in verband met de beperkte ruimte. En als je dan vervolgens terug belde, kreeg je het verhaal dat de beller al voor je hadden achtergelaten nog een keer te horen. Zo zonde van je tijd!!
Hey, bel me ff!
WhatsApp bood uitkomst, in eerste instantie vooral voor privégesprekken, want zakelijk was het nog een beetje ‘not done’ om zomaar iemand een appje te sturen. Maar bellen raakte steeds meer uit de gratie. De jongere generaties willen voornamelijk een smartphone met een zo’n groot mogelijke databundel, want wie belt er nu nog?
Voicemail? Zet ‘m toch uit
Toch bieden onze telefoonproviders nog altijd de optie een voicemailbericht te maken voor ons eigen nummer of een bericht achter te laten bij anderen. Gelukkig kun je dat ook uitzetten. Dat heb ik al lang geleden gedaan. Omdat ik het irritant vind om die berichten af te luisteren, deed ik dat ook eigenlijk nooit. Misschien gek, maar als ik zie wie me gebeld heeft, dan bel ik gewoon terug. Dat is veel sneller dan eerst naar zo’n bericht luisteren. En als ik zelf iemand probeer te bereiken die niet kan opnemen, spreek ik ook geen bericht in. Ik probeer het op een later moment nog eens, stuur een e-mail en als het dringend is stuur ik, naar mensen die ik al wat langer ken, een appje.
Voiceberichten via de app
Dus van die voicemail ben ik gelukkig af. Maar nu zie ik een nieuw fenomeen, het sturen van voiceberichten via de app. In plaats van een getypt bericht sturen mijn vriendinnen en ook mijn dochter me weleens een voicebericht. Zo’n bericht laat me geen keuze, ik moet het wel beluisteren. Grrr, meiden (het zijn meestal vrouwen die deze optie gebruiken), ik wil het niet! Ik schrijf (typ) en lees nu eenmaal liever, dan dat ik luister naar berichtjes.
De (nabije) toekomst
Ik ben fan van science fiction. Vaak bevatten producties in deze categorie ook een kern van waarheid. Over tijdreizen maak ik me niet direct zorgen, maar als ik de makers van series als Black Mirror en Continuum moet geloven is het straks echt gedaan met de voicemail. Wat ervoor in de plaats komt: een chip die al onze gesprekken 24/7 opneemt. Of we daar dan beter mee af zijn, vraag ik me af. Misschien dat we dan toch nog weleens terugverlangen naar die voicemail.