Zijn jullie er al lang? Hoe lang blijven jullie? Wanneer gaan jullie eigenlijk weer naar huis? Hoe laat worden we ook alweer opgehaald? Tijdens mijn afgelopen vakantie viel het me weer eens op hoe vaak we met z’n allen bezig zijn met weggaan. We zijn er maar druk mee, ook met het weggaan van anderen en zij met ons vertrek. Die focus maakt het best lastig om, o zo mindful, in het hier en nu te blijven.
Weggaan begint thuis
Natuurlijk, voor je op vakantie bént, zul je in de meeste gevallen moeten weggaan. Sommige mensen doen een staycation, maar het overgrote deel van ons gaat toch ergens heen om de vrije tijd te vieren. Afhankelijk van hoe lang van tevoren je je bestemming kiest en je reis boekt, kun je lange of korte tijd aftellen naar je moment van vertrek. Daar kijken we dan ook halsreikend naar uit. Even weg van alles. Van je werk, je dagelijkse beslommeringen, je huis, het Nederlandse weer, zelfs je zorgen. Nu neem je jezelf mee op vakantie, dus dat laatste blijkt vaak lastig. Maar goed, je bent er wel even tussenuit. Wie verwacht na dit eerste weggaan alleen nog maar ‘in het moment’ te zijn komt vaak bedrogen uit.
Hutje op de hei
Behalve als je vanuit je huis linea recta naar een hutje ergens op de hei reist en daar voor de duur van je vakantie helemaal alleen in je eentje verblijft, ben je ook tijdens je reis heel veel bezig met weggaan. Ik noem een paar van die momenten.
Vliegtuig, trein, auto, bus
Als je gaat vliegen wil je op tijd op de luchthaven zijn. Op tijd weggaan van huis, maar ook van het taxfree winkelgedeelte, richting de gate. De thuisblijvers zijn meestal bezig hoe laat je vliegtuig is opgestegen en mensen die je missen kijken uit naar jouw thuiskomst (dus jouw moment van weggaan vanaf je vakantiebestemming).
Ga je met de auto of de bus, dan zijn er onderweg stops, plekken waar je even de benen kunt strekken en kunt pauzeren. Plaatsen waar je over het algemeen kort verblijft en naast je aankomst je weggaan het belangrijkste is, zodat je weer plaatsmaakt voor mensen na jou. Je wilt er ook graag weer weg, want je bent er nog niet.
Je reis en je bestemming
Soms zeggen mensen: “Als ik eenmaal de voordeur achter me dicht trek, ben ik op vakantie”. Als in ‘de reis is even belangrijk als de bestemming’. Daar heb ik toch echt mijn twijfels bij. Want we vinden vertragingen met het vliegtuig of de trein en files met de auto of de bus enorm zonde van die kostbare tijd. Het echte doel is toch zo snel mogelijk op onze plaats van bestemming te zijn, om dan écht te beginnen met genieten.
Vakantie is komen en weggaan
Door de vakantiespreiding gaan we gelukkig niet met z’n allen tegelijk op vakantie. Dat zou ook niet handig zijn voor onze werk-/opdrachtgevers en de economie. Dus het is maar goed dat er mensen voor jou weggaan en mensen weggaan nadat jij al lang en breed weer aan het werk bent. Hotels, vakantieparken en campings zijn sowieso plaatsen waar komen en weggaan aan de orde van de dag zijn. Maar als jij op vakantie net je koffers aan het uitpakken bent, wil je natuurlijk vooral niet bezig zijn met je vertrek.
Ergens écht zijn
De interactie met anderen maakt het mij vaak lastig ergens écht te zijn. Want als ik nieuwe mensen ontmoet op vakantie, ben ik toch altijd nieuwsgierig hoe lang zij er al zijn (wellicht hebben ze goede tips). Ik ben ook best benieuwd hoe lang ze nog blijven. Als ze leuke kinderen hebben, kunnen zij met met die van ons spelen. Dus komt weggaan in bijna iedere ontmoeting op vakantie wel ter sprake. In het begin tel ik altijd de dagen dat ik van huis ben, nadat ik over de helft ben, tel ik de dagen tot het weggaan.
Hoe lang heb ik nog?
Ik wil niet ergens aan het einde van de wereld in mijn eentje vakantie vieren (nou ja, af en toe een dag alleen op pad is heerlijk). Het is dus realiteit dat er altijd mensen zullen zijn, waaronder ikzelf dus, die bezig zijn met mijn weggaan van huis of van de plek waar we op dat moment verblijven. Dat is ook helemaal niet erg, zolang het je stemming maar niet beïnvloedt. Mijn voornemen is er vanaf nu wat minder mee bezig te zijn. Ik wil er niet meer naar vragen bij anderen. We zijn er of ik ben er! Dat moet voldoende zijn, voor dat moment.
Enne, je vraagt jezelf hopelijk ook niet elke dag af: hoe lang heb ik nog? (voordat je nog eenmaal definitief moet weggaan) Gelukkig weten de meesten van ons dat niet en daarmee kunnen we vaak prima leven!