Regelmatig besef ik dat ik onze kinderen probeer te geven wat ik zelf niet heb gehad. En soms baal ik ervan dat zij dat allemaal heel gewoon lijken te vinden. Terwijl qua belevenis mijn hoogtepunt van de week vaak de zondagse koffie bij mijn opa en oma was, waar we altijd naar toe moesten fietsen.
Leuke dingen
Voor onze kinderen is leuke dingen doen heel gewoon. Zij beleven tegenwoordig in een gemiddeld jaar meer, dan ik zelf tijdens mijn hele jeugd. Op vakantie in de zomer en in de weekenden bezoeken we graag musea; een blotevoetenpad; de bioscoop en een enkele keer een weekendje weg. Vaak met z’n vijven, soms ieder met het eigen kroost. Zo was ik afgelopen zaterdag samen met mijn dochter een dagje op pad. We mochten figureren in een Nederlandse jeugdserie, wat een belevenis!
Hier is het allemaal
Ik groeide op onder de rook van Rotterdam, waar ik me nooit thuis heb gevoeld. De polders en de kleigrond waren en zijn niets voor mij. De natuur die me tegenwoordig omringt vind ik veel fijner. Het bos, de heide, het water, hier is het allemaal te vinden. Voor mij nog steeds niet heel gewoon, dus daar geniet ik nog altijd van. Toch stappen we dus ook vaak in de auto om er op uit te trekken. Terwijl het dicht bij en zelfs in huis ook leuk is.
Compensatiegedrag
Vorig jaar brachten we onze zomervakantie in Nederland door. Op een midweek in een safaritent na, bleven we thuis. Al weken van tevoren maakte ik een planning hoe we die dagen allemaal zouden kunnen invullen. Na afloop was ik teleurgesteld in mezelf. We hadden het niet gered alle activiteiten van mijn lijstje te ondernemen. De kinderen snapten niets van mijn teleurstelling. Zij hadden super leuke weken gehad en helemaal niet het gevoel iets gemist te hebben. Maar mijn onbewuste compensatiegedrag dus wel.
Heel gewoon: thuis
Hoe zeer ze ook genieten van een dagje weg, onze pubers zijn ook graag thuis. Dan vermaken ze zichzelf. Gelukkig kunnen ze goed met elkaar opschieten. Want ik ben niet zo’n spelletjes moeder, als monopoly tevoorschijn komt, maak ik me uit de voeten. Maar op dat soort dagen moeten wij regelmatig de mobiele telefoontjes tot verboden terrein verklaren, want urenlang YouTube filmpjes kijken of gamen vinden zij prima. Na enige aanmoediging weten ze dan meestal wel iets te bedenken om samen te doen. De meiden maken momenteel plezier in de verpakking van onze nieuwe afzuigkap (vandaar de foto, anders zou je het vast niet begrijpen). Heel gewoon, en net zo leuk als al die uitjes.
Herinneringen maken
Natuurlijk doen we die leuke dingen niet alleen voor onze kinderen. Ook zelf genieten we ervan om dingen met elkaar te ondernemen en herinneringen te maken. Heel belangrijk in een samengesteld gezin waarin je niet kunt terugvallen op een gedeelde geschiedenis. Maar waaraan denk jij met warmte terug? Aan die keer dat je in een lange rij in de Efteling of Six Flags stond? Of was dat veel dichter bij huis?
Met elkaar op de bank
Ik had het hier laatst met een vriendin over. Zij genoot laatst van een heel gewoon weekend thuis: in alle rust kleuren, tekenen, knutselen en boekjes lezen met haar net vierjarige dochter. Het deed haar terugdenken aan haar eigen jeugd. Zij bewaart haar mooiste herinneringen aan de zaterdagavonden. Waarop zij en haar broers in pyjama met gekamde natte haren samen met hun ouders op de bank zaten. Met thee en koekjes en soms met limo en chips. Lang opblijven en met elkaar iets leuks kijken op tv. Het ontroerde me. Want ja, kinderen vinden juist de kleine momentjes waarin zij zich veilig en geliefd voelen veel mooier en belangrijker dan grootse en meeslepende ervaringen.
Wat ga jij doen deze herfstvakantie?
Bij ons in de regio is het deze week herfstvakantie. Sommige ouders moeten misschien heel gewoon werken. Daar is natuurlijk niets op tegen. Wij hebben een dagje gereserveerd voor onze kinderen. Dan maken we een wandeling in het bos, waar deze tijd van het jaar veel moois te vinden is. De oudste wil misschien wel een recept koken en de meiden bakken koekjes of cakejes, ik kijk ernaar uit. Weet jij al wat jij gaat doen? Ik beloof niets, maar wie weet, laat ik me wel overhalen tot een ouderwets potje monopoly.