Gister onderweg naar huis, naast me mijn dochter, een heerlijk moeder-dochter-weekend in Leeuwarden (wat een leuke stad!) achter de rug. Mijn meisje benut haar tijd goed door een dutje te doen op de passagiersstoel. Terwijl zij heerlijk doorslaapt lopen bij mij de tranen over mijn wangen. Niet van ontroering of verdriet, ik huilde weer eens ouderwets van het lachen!
Lachen deden we sowieso veel afgelopen weekend. We aten ons ontbijt knie-aan-knie aan het bureautje in onze hotelkamer, net als onze avondmaaltijden. We voeren door de grachten met een elektrische sloep. We fietsten door de stad op onze citybikes en stopten hier en daar bij een winkel om vervolgens in een rij te wachten tot we naar binnen mochten. In de winkels en op het terras hielden we ruim voldoende afstand en natuurlijk ontbrak het mondkapje niet.
We aten niet in restaurants, bezochten geen musea, bioscoop of theater. Ook nu er geen avondklok meer was, kwamen wij na 20.00 uur de kamer niet meer af.
Wel deden we spelletjes, keken samen naar hilarische TikToks en liet zij me een nummer horen van Johan Goossens, met de illustere titel: K*tkind!
Het feit dat ik nog nooit van deze cabaretier, liedjesschrijver en voormalig docent had gehoord, zegt helaas meer over mij dan over zijn fabuleuze korte, waarschijnlijke echter dan we kunnen vermoeden, verhalen op muziek.
Mijn tranen van het lachen kwamen dus in de auto onder het luisteren naar nummers van zijn album ‘Plankjes’ (dat op zichzelf ook een briljant verhaal is over een vader die, nou ja, zeg maar errug goed is in het ophangen van plankjes!). Ook zijn andere pareltjes bezorgden me spijt dat ik me ooit een keuze voor de Kleinkunst Academie uit het hoofd heb laten praten.
Pre-corona ging ik best graag uit. Ik mis een avondje filmtheater of om het even welke bioscoop. En ik wil ook graag weer lachen in het theater, hopelijk mogen ze snel weer open, want Johan Goossens: Ik kom graag een avond naar je luisteren en kijken!
Luister je mee naar ‘Schat’? De songtekst vind je hieronder
Waarom gaan we nooit een keertje naar een leuke film?
Ja, we gaan wel naar de film
Maar dan altijd in het filmhuis
en altijd in zwart wit
En altijd over iemand die dan ergens in een hutje zit
en een beetje uit het raam staart
of naar een kaars
En waarom moet dat altijd in het Zweeds of het Hongaars?
Ach, wel waar
Vorige week die ene film
Kweet niet eens meer hoe die heet
over die oude vrouw in Kosovo
die haakt aan dat kleed, die film
Ach, je weet wat ik bedoel
over die bejaarde die zat te punniken op die stoel
En die camera maar wiebelen en maar draaien in het rond
Af en toe een vage flashback van een schommel en een hond
Het was in het halfduister, je moet maar raden wat je ziet
en wat er in haar omgaat, want praten doet ze niet
Nee! Ik ben niet oppervlakkig
Ja, die vrouw had een probleem,
Dat zag ik ook wel aan die dikke vette armen vol eczeem
Maar op mijn vrije avond heb ik niet altijd zin,
om te kijken naar een demente, kale, Servische boerin
met een steenpuist op d’r kont, nou een cyste jij je zin
Maar waarom zijn die mensen in die films nooit gezond?
Ik heb de hele dag gewerkt en op kantoor gezeten,
moet ik kijken hoe zo’n vrouw een droge cracker zit te eten?
Want, ze zijn ook altijd arm en van God en alles berooid
En als ze op iemand wachten, nou dan weet je, die komt nooit!
En dan wil ze ergens heen, maar dat is dan weer te duur
Zeg, als die vrouw de deur nooit uitkomt,
waarom duurt zo’n film dan drieënhalf uur?
Ja, nee, je hebt gelijk, ze ging één keer naar de stad
Toen heb je me nog aangestoten, heel attent was dat
God! Wat een sensatie, toen bleek dat ze kon lopen
Ik heb ademloos gekeken hoe ze een postzegel ging kopen
Of in elk geval probeerde, want na drie uur in die rij
kwam opeens die militair, die duwde haar opzij
Valt die vrouw met die steenpuist midden in een folderrek
Ik vind dat geen ontspanning, is dat nou echt zo gek?!
Nou, dan ben ik oppervlakkig, nou dan ben ik maar beperkt
Het is wel mijn vrije avond, ik heb de hele dag gewerkt
Ik wil gewoon eens naar Brad Pitt, gewoon eens naar Pathé
gewoon een keer met bier, in plaats van rozebottelthee
En niet zitten tussen vrouwen met van dat artistieke haar
En die eeuwige discussies ben ik ook zo mee klaar
Ik wil gewoon eens lekker zitten, met popcorn erbij
Het heet toch gvd niet voor niets een avond vrij!
*deze songtekst is van Johan Goossens